از دیرباز فرهنگ قرض‌دادن و قرض‌گرفتن، یکی از سنت‌های حسنه‌ای بوده که به خصوص ایرانیان با آن شناخته می‌شده‌اند. عملی که می‌توانسته یک زندگی را نجات دهد، کاسبی را از ورشکستگی برهاند، زوجی را به خانه بخت بفرستد، مستاجری را خانه‌دار کند، مقدمات کار یک بیکار را فراهم کند و ... . در آیات و روایات هم پاداش بسیاری برای قرض‌الحسنه(یا همان وام بدون بهره) برشمرده شده است. مهم‌ترین پاداش قرض دادن در سوره تغابن، آیه ۱۷ آمده: «اگر به خدا قرض‌الحسنه دهید، آن را برای شما چند برابر سازد و شما را می‌بخشد و خداوند تشکرکننده و بردبار است.» در آیه 20 سوره مزمل هم بعد از نماز و زکات، به قرض دادن به خدا توصیه شده‌ایم. به این معنی که هرکه قرض‌الحسنه بدهد، گویی به خدا قرض داده و معامله کرده است.